در سال ۱۹۸۷، نهاد فرهنگی سازمان ملل، یونسکو، برج پیزا را به عنوان میراث جهانی ثبت کرد. حدود یک میلیون نفر در سال از این مکان بازدید می کنند و درآمد حاصل از فروش بلیت مبلغ مورد نیاز برای پاکسازی برج (بیش از ۹ میلیون دلار) را تامین کرده است
بین سال های ۱۹۹۰ تا ۲۰۰۱ از میزان کج بودن برج به اندازه ۴۵ سانتیمتر، نسبت به حالت عمودی، کاسته شد و پس از آن دوباره به روی بازدیدکنندگان باز شد. عکس سمت چپ این برج را در سال ۱۹۹۲ نشان می دهد و عکس سمت راست مربوط به دسامبر امسال است.
سنگهای به کار رفته در این برج که رنگش مایل به زرد متمایز است، از معادن "سن جولیانو" که از بالای برج دیده می شود، استخراج شده اند.
آقای شاتر گفت: نمک های دریایی که همراه باد می آید (با توجه به این که برج پیزا تنها دوازده کیلومتر با دریای مدیترانه فاصله دارد) و آب ناشی از باران که در قسمت های خاص این بنا جمع می شود، بیشترین خسارت را به برج پیزا وارد آورده اند.
گروهی متشکل از ۱۰ کارشناس مرمت آثار تاریخی، با استفاده لیزر، قلم و سرنگ سنگ های این بنا را که تعدادشان به بیست و چهار هزار و ۴۲۴ قطعه می رسد، پاکسازی می کنند. برج کج پیزا در ایتالیا ۵۶ متر طول دارد